MUSTAFA ÖZKAN ‘a Dair ;
Bebeklikten çıkıp çocukluk dönemine geçtiğimiz yıllarda
(1974 yılı )
yani aklımızın yeni yeni erdiği zamanlarda özellikle
Özcan abim ve beni oldukça korkutan bir kişiydi,
Mustafa abimiz .
Değil kendisini görmeyi köyün herhangi bir yerinden
bağırması yeterliydi bizim için.
Ondan kaçacak delik arardık. O bizi korkutmaktan özel keyif
alırdı.Annemiz her ne kadar korkutma çocuklarımı dese de
dinlemezdi.
Çocukluk hatıralarımda ondan kaçıp, tahta sedirin altına saklandığım çok olmuştur.
Bir keresinde köydeki tek oyuncağımız olan filiti (böcek ilaç-
lamada kullanılan fısfıs) elimizden alarak Necip dayının
evinin çatısına atmasını gözyaşları arasında izledim.
Oysa biz filite çeşmeden su çekip birbirimizi ıslatmada
kullanıyorduk.Bizim için çok değerliydi.
Aradan çok uzun yıllar geçti.Ben köye gidip geldikçe bu
muhabbeti hep yaptık aramızda.
Ona sen yaşlanınca bende senin bastonunu alıp
aynı evin çatısına atacağım ve o günü iple çekiyorum
diye takılırdım hep.
Onu her gördüğümde ağzındaki dişleri sayardık beraber.
ve yıllar geçtikçe diş sayısı azalıyordu.10,8, 7, 5 derken
son 3 ana dişine kalmıştı.
Köye son gittiğimde onlarda gitmişti.Hepsini çektirip
kendisine protez diş yaptıracaktı.
Tamam dedim öcümü alma vakti yaklaşıyor derken ,
Bu amansız hastalığı çıkageldi ansızın,
Maalesef Mustafa abimizin bastonunu elinden alıp Necip dayının
çatısına atmak nasip olmadığı gibi O’da kendisine diş yaptırmaya zaman bulamadı.
Ölüm haberini aldığımda boğazımda düğümlendi.
Mekanın Cennet Olsun Mustafa abim,Hakkım varsa şayet sende helal ediyorum sana
Huzur içinde uyu.
